ارتودنسی ثابت
ارتودنسی ثابت یکی از روش های موثر در درمان ناهنجاری های دندانی می باشد .در ارتودنسی ثابت اجزای کوچکی به نام براکت (نگین های فلزی یا سرامیکی ) توسط مواد دندان پزشکی خاص و بی ضرر روی سطح دندان چسبانده می شود و بدون این که به دندان آسیبی برساند، توسط سیم ها و کش هایی مخصوص، دندان ها به سمت مورد نظر حرکت داده می شود. در روش ارتودنسی ثابت همه این اجزا ثابت بوده و بیمار نمی تواند به صورت دلخواه آنها را از دهان خود خارج کند. غالبا از این روش برای حرکت دندان و ریشه آن ها در بیمارانی که شرایط دندانی آن ها کمی پیچیده تر است، استفاده می شود.
به طور کلی یک دستگاه ارتودنسی ثابت از مجموعه ای از براکت ها و سیم ها تشکیل شده است. این براکت ها روی هر یک از دندان ها نصب می شود و سیم ارتودنسی از داخل آن ها عبور می کند. دستگاه ارتودنسی ثابت زمانی که در دهان بیمار قرار داده می شود تا پایان درمان نمی توان آن را از دهان خارج کرد به هم دلیل به آن ارتودنسی ثابت گفته می شود. این نوع ارتودنسی در طول مدت درمان نیرویی را به دندان ها وارد می کند که باعث می شود دندان ها حرکت کرده و به مرور زمان در جای مناسب خود قرار بگیرند. دستگاه ارتودنسی ثابت به دلیل ثابت بودن در دهان نیاز به مسواک زدن مرتب دارد زیرا در هنگام غذا خوردن تکه های غذا لابه لای این براکت ها گیر میکند و در صورت عدم رعایت بهداشت مناسب دهان به مرور زمان باعث پوسیدگی دندان ها می شود به همین دلیل باید در بهداشت دهان و دندان در مدتی که دستگاه ارتودنسی روی دندان ها قرار دارد تلاش مضاعف داشت.
برای افرادی که در دوران بلوغ به سر می برند اگر دچار مشکلات دندانی هستند معمولا ارتودنسی ثابت پیشنهاد می شود. به طور طبیعی کسانی که دارای مشکلات پیچیده دندانی هستند و یا دندان های آنها دچار چرخش غیر طبیعی شده است باید از این نوع درمان استفاده کنند.
پس از پایان درمان اجزای ارتودنسی ثابت با وسایل مخصوص از روی دندان برداشته می شود و هیچ اثری از انها باقی نمی ماند.
